Δραματουργική επεξεργασία, Σκηνική επιμέλεια: Χρυσάνθη Κορνηλίου

Παίζουν: Χρυσάνθη Κορνηλίου, Αγάθη Κάλτσα, Μαρία Γκριτζάπη

Διάρκεια 80 λεπτά χωρίς διάλειμμα

Ένα αφιέρωμα στο αιώνιο θήλυ με μορφή ιερού δράματος μέσα από ορφικούς, ομηρικούς ύμνους, πρωτοχριστιανικά και βυζαντινά κείμενα με επιστέγασμα στίχους νεοελληνικής ποίησης.

Το Αιώνιο Θήλυ, η Αρχέτυπη Θηλυκή φύση, λατρεύτηκε μέσα από όλες τις ιερές παραδόσεις ως η μία από τις δύο όψεις της θεότητας, Πατέρας/Μητέρα, Υιός(Κούρος)/Κόρη, εκείνη της Αιώνιας και Άπειρης του Θεού Αγάπης. Οι θεές της αρχαίας Ελλάδας που συμβολοποιούν τα ποιοτικά κατηγορήματα του αιωνίου θήλεως, μας αποκαλύπτουν ένα αμύθητο πλούτο στοιχείων από την φύση του και τα ενεργήματά του, αλλά και τους τρόπους με τους οποίους εισδύει μέσα στους Κόσμους του Παντός τους οποίους γεννά και αναγεννά, προκειμένου να τους εμψυχώσει, να τους συντηρήσει και να τους αναζωογονήσει.

Είτε στην αρχαία Αίγυπτο, ή στην αρχαία Ελλάδα, είτε στο χριστιανικό κόσμο, αλλά και σε άλλες περιοχές του κόσμου, οι μυθολογικές αναφορές συγκλίνουν έτσι που να επιτρέπουν να γίνει αντιληπτή η βαθύτερη Ουσία του αιωνίου θήλεως, Ουσία απρόσιτη στα μέτρα και στους κανόνες της τυπικής λογικής. Η αιώνια Μεγάλη Μητέρα με τη μυθολογική όψη της Δήμητρας, γίνεται ο διαμεσολαβητής μεταξύ των δύο Κόσμων, του Ουράνιου (Όλυμπος) και του Χθόνιου (Άδης) προκειμένου να φέρει πίσω πάλι την ανθρώπινη ψυχή (Περσεφόνη), την Κόρη-Περσεφόνη, ουσία από την Ουσία της, ώστε να επιστρέψουν μαζί στα ουράνια βασίλεια αποκαθιστώντας την εκεί απ’ όπου κατάγεται και όπου ανήκει. Για τον λόγο αυτόν απεκδύεται την θεία μορφή της και εισέρχεται με την μορφή θνητής στον Κόσμο πενθώντας, περιπλανώμενη και αναζητώντας την «Κόρη». Ενώ η Περσεφόνη, η «Κόρη», αν και ομοούσια της μητέρας της, έχοντας γευθεί τον καρπό της λησμοσύνης παγιδεύεται μεταξύ του άνω και του κάτω βασιλείου.

Το πρωτοχριστιανικό κείμενο «Η Βροντή, η Τέλεια Διάνοια» με έναν έξοχο μυητικό και ποιητικό τρόπο διατυπωμένο, συνθέτει με πρωτόγνωρες νοηματικές ψηφίδες το όραμα του αιωνίου θήλεως και το εναποθέτει στην αντίληψή μας αναζητώντας με αυτό τον τρόπο να εισχωρήσει στον νου και στην καρδιά του ανθρώπου και να την αφυπνίσει. «Αγρυπνείτε, μη με ξεχνάτε!» μας φωνάζει. Και κει που κάποτε το κείμενο γίνεται γριφώδες και σκοτεινό, εκεί σ’ εκείνα τα σημεία που οι λέξεις και οι διατυπώσεις κάνουν τον νου και την καρδιά να λυγίζουν κάτω από το βάρος της αποκάλυψης, αδυνατώντας να την χωρέσουν μέσα στα όρια της λογικής συνέπειας, εκεί προσκρούουν οι λέξεις με τις πύλες της λησμοσύνης ανοίγοντας ρήγμα για να περάσει ο Ήχος της Ενθύμησης στην καρδιά. Ώστε να ακούσει η Περσεφόνη τη φωνή της Μητέρας στον Άδη και να την νοσταλγήσει, να την αναζητήσει και να τρέξει προς συνάντησή της. Πρόκειται για το αιώνιο αναστάσιμο κάλεσμα. Πρόκειται για τον άηχο ήχο της κλήσης στον ουρανό, που σ’ αυτόν οι άγγελοι ή οι θεοί του Ολύμπου υποκλίνονται με δέος και θαυμασμό.

Αγάθη Κάλτσα

Γεννήθηκε στην Αθήνα.

Απόφοιτος της Σχολής του Θεάτρου Τέχνης «Κάρολος Κουν» (2003) και της Κλασικής Φιλολογίας στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών.

Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια με τους: Ryszard Nieoczym, Cristophe Marchand, Ε. Σκότη, Μ. Μαρμαρινό, Β. Παπαβασιλείου, Α. Μανωλικάκη, Γ.Κακλέα, Σ. Χατζάκη, Λ. Κονιόρδου, Μ. Γεμετζάκη, κ.ά.

Παρακολούθησε μαθήματα Ελληνικών Παραδοσιακών Χορών, Ινδικού, Μοντέρνου και Flamenco. Τραγούδι με τη Νανά Θρασυβουλίδου.

Θέατρο: Δη.Πε.Θε Ρούμελης, Προμηθέας Δεσμώτης του Αισχύλου (Χορός Ωκεανίδων), Δη.Πε.Θε. Κομοτηνής, Σκλαβί της Ξένιας Καλογεροπούλου (Βασίλισσα, Βασιλοπούλα), σκηνοθ. Πέπη Οικονομοπούλου.

Φιλάργυρος του Μολιέρου (Μαριάννα), σκηνοθ. Κοραής Δαμάτης.

Θέατρο Οδού Αντιοχείας σε σκηνοθεσία Πέπης Οικονομοπούλου τα εξής έργα:

Το κυνηγετικό όπλο του Γιασούσι Ινοουέ (Σόκο),

Δούλες του Ζαν Ζενέ (Κλαίρη),

Μια φαντασία πάνω στη Νόρα του Ίψεν (Νόρα).

Σκηνοθέτησε και έπαιξε στη παράσταση παρακαλώ σιωπή-κείμενα του Κάρλ Βάλεντιν & Σάμουελ Μπέκετ– στο Φεστιβάλ Σύμης.

Κινηματογράφος: Πρόσκληση σε Δείπνο, σκην. Σ. Αμοιρόπουλος, Ερωτικά Μαθήματα Επαναστατικής Δράσης, σκην. Ν. Αλευράς,

Το αγόρι που έκλαιγε χωρίς λόγο, σκην. Κ. Χαραλάμπους.

Τηλεόραση: Ψεύτης Παππούς, σκην: Γ. Μιχαλακόπουλος, Ν. Καβουκίδης, Επτά Θανάσιμες Πεθερές, σκην: Γ. Πετρινιώτης

Από το 2009 διδάσκει Ιστορία Θεάτρου στο Δήμο Αθηναίων.

Μαρία Γκριτζάπη

Γεννήθηκε το 1973 στο Λούτσι Βοιωτίας.

ΣΠΟΥΔΕΣ-ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ

• Ανώτερη σχολή δραματικής τέχνης “Νέο Ελληνικό Θέατρο” Γ. Αρμένη.
• Σεμινάριο υποκριτικής στο “Μικρό Πολυτεχνείο” με την Αννίτα Καγκάλου.
• Σεμινάριο κινηματογράφου “Ο ηθοποιός μπροστά στην κάμερα” με τον Ν. Κορνήλιο.
• Σεμινάριο θεατρολογίας με την Αγάθη Κάλτσα, Δήμος Αθηναίων.
• Σεμινάριο υποκριτικής με τον Κώστα Βάντζο.

ΘΕΑΤΡΟ “Λαίδη Ψειρολοσιόν” του Τέννεσυ Ουίλιαμς, σκηνοθεσία Κ. Βάντζος, Θεατρική Σκηνή Αλίμου, Θέατρο “Κάρολος Κουν”, 2011.

• “Ένας ασήμαντος πόνος” του Georges Courteline, σκηνοθεσία Κ. Βάντζος, Θεατρική Σκηνή Αλίμου, Θέατρο “Κάρολος Κουν”, 2010.
• “Λυσιστράτη” του Αριστοφάνη, σκηνοθεσία Κ. Πουλής, Θέατρο “Altera Pars”, 2007.
• “Ματωμένος Γάμος” του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, σκηνοθεσία Αννίτα Καγκάλου, Θέατρο “Altera Pars”, 2006.

    ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

• Συμμετοχή στη ταινία “Άνθρωπος στο νερό”, σε σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Γιάνναρη 2010.