Κορνηλίου Χρυσάνθη 2024-02-05T14:28:39+00:00
Κορνηλίου Χρυσάνθη
Κορνηλίου ΧρυσάνθηΠρόεδρος, Καλλιτεχνική Υπεύθυνος
Επικοινωνία: 6946794748

Βιογραφικό

Αποφοίτησε το 1971 από την Ελληνογαλλική Σχολή “Jeanne d’Arc”.

Το 1974 αποφοίτησε από τη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου και μέχρι το 1983 εργάστηκε ως ηθοποιός

  • «Δάσκαλος» του Μπρέχτ, θίασος Γ. Φέρτη, Ξ. Καλογεροπούλου
  • «Η Θάλασσα», του Έντουαρτ Μπόντ, θίασος Ελεύθερος Κύκλος, σκηνοθεσία Κανέλλου Αποστόλου
  • «Εχθρός λαός», Ιάκωβου Καμπανέλλη με τον θίασο Τζ. Καρέζη-Κ. Καζάκου
  • «Προμηθέας Δεσμώτης», θίασος Μ. Κατράκη
  • «Μια γυναίκα με σημασία», θίασος Δ. Μυράτ, Β. Ζουμπουλάκη
  • «Ιησούς Χριστός υπέρλαμπρο άστρο», σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μαλαβέτα
  • «Ο Γυρισμός του Ζορμπά», θίασος Κ. Πρέκα
  • «Φορτουνάτος», Μ.Α. Φώσκολου με την Εταιρεία θεάτρου Κρήτης, στο ρόλο της Πετρονέλας
  • «Η αυλή των θαυμάτων», Ιάκωβου Καμπανέλλη με το Δημοτικό θέατρο Αγρινίου, στο ρόλο της Όλγας
  • Θαυμαστή Μπαλλωματού», Φ. Γκ. Λόρκα με το Ασκητικό θέατρο, στον ομώνυμο ρόλο
  • «Ιππόλυτος», Ευρυπίδη με το Ασκητικό Θέατρο, σε σκηνοθεσία Κων/νου Μάριου, στο ρόλο της Φαίδρας
  • «Πολύ κακό για το τίποτα», Ου. Σαίξπηρ με το Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία Α. Σολωμού
  • «Χοηφόρες», Αισχύλου με το Δημοτικό θέατρο Αγρινίου
  • «Κουραμπιέδες», Γ. Χασάπογλου με το Δημοτικό θέατρο Αγρινίου

και άλλα.

Δούλεψε στην τηλεόραση στη σειρά «Θεατρικά Μονόπρακτα», «Συνταγματάρχης Λιάπκιν» κ.ά. καθώς και σε παιδικές εκπομπές στο ραδιόφωνο.

Δίδαξε θέατρο στη μέση εκπαίδευση σε δημόσια και ιδιωτικά σχολεία για 13 χρόνια ανεβάζοντας έργα όπως «Το Σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα» του Λόρκα, «Αντιγόνη» του Σοφοκλή, «Ικέτιδες» του Αισχύλου, «Υπηρέτης δύο Αφεντάδων» του Γκολντόνι, «Δωδέκατη Νύχτα» του Σαίξπηρ, «Να ζει το Μεσολόγγι» και «Το ξύλο βγήκε απ’ τον παράδεισο» του Βασίλη Ρώτα, «Διθύραμβος του Ρόδου» του Άγγελου Σικελιανού, «Φαραώ Αχενατόν» του Άγγελου Προκοπίου, θεατροποίηση έργων του Βιζυηνού όπως «Το αμάρτημα της Μητρός μου» και «Αι συνέπιαι της παλαιάς ιστορίας», «Το Αστερόπαιδο» του Όσκαρ Ουάιλντ, «Έρις», αποσπάσματα από Αρχαίες Τραγωδίες (όπου πήρε και κρατικό βραβείο) κ.ά.

Δούλεψε ως εθελόντρια σε κατασκηνώσεις για σεισμόπληκτα παιδιά και συνεργάστηκε με εθελοντικές οργανώσεις και ομάδες όπως «Άρτος Δράση», «Δρόμοι Ζωής». Στο «Σύλλογο Βοηθείας Παιδιών Αιθιοπίας» διετέλεσε μέλος του διοικητικού συμβουλίου (ως Αντιπρόεδρος), και μαζί με το σύζυγό της, Σωτήρη Οικονόμου, πήραν μέρος σε αποστολές στην Αιθιοπία. Έλαβε μέρος ως μέλος της ΟΤΟΕ σε αποστολές για συμφιλίωση των λαών μέσω του πολιτισμού στη Γιουκοσλαβία (Βελιγράδι) και στην Κομοτηνή.

Το 1983 εργάζεται ως υπάλληλος στην Αγροτική Τράπεζα στις Δημόσιες Σχέσεις, Αγροτική Βιβλιοθήκη, Ιστορικό Αρχείο κ.ά.

Παράλληλα σπουδάζει θεατρολογία στο τμήμα Ανθρωπιστικών Επιστημών στην Πάτρα απ’ όπου και απεφοίτησε το 2000. Εν συνεχεία κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών με ειδίκευση στο αρχαίο δράμα απ’ όπου απεφοίτησε το 2004.

Δίδαξε θεατρολογία στο δήμο Αγίας Παρασκευής επί δύο έτη και στον πολιτιστικό σύλλογο της Αγροτικής Τράπεζας επί τέσσερα έτη. Δίδαξε ιστορία θεάτρου, δραματολογία, αισθητική του θεάτρου και υποκριτική για πέντε έτη στα θεατρικά εργαστήρια: ΈσωΘέατρο στο Θησείο και εν συνεχεία στο «Εξ αρχής» στα Εξάρχεια.

Δραστήριο μέλος του πολιτιστικού συλλόγου της Αγροτικής Τράπεζας δημοσιεύει άρθρα στο περιοδικό «Πολιτιστική Αναζήτηση» επί σειρά ετών και διοργανώνει πολιτιστικές εκδηλώσεις όπως: «Το ηρωικό στοιχείο στην Αρχαία τραγωδία», «Η Αγάπη μέσα στους Αιώνες», «Θεία έμπνευση στη μουσική και την ποίηση», «Άκου Ανθρωπάκο» του Βίλχελμ Ράιχ κ.ά.

Επίσης επί σειρά ετών επιδίδεται στην κριτική θεάτρου και συγγράφει άρθρα πάνω στην τέχνη και το θέατρο στα περιοδικά ΜΑΝΔΡΑΓΟΡΑΣ, ΟΔΟΔΕΙΚΤΕΣ, ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ και ΘΕΑΤΡΟΓΡΑΦΙΕΣ ενώ τα τελευταία χρόνια γράφει συστηματικά στις πολιτιστικές σελίδες της Κυριακάτικης Δημοκρατίας. Έχει εκδώσει την ποιητική συλλογή «Γονυκλισία» και έχει βραβευθεί με έπαινο για το πεζογράφημα «Οι άνδρες δεν αγαπούν τα αερικά». Το 2021 εξέδωσε από τις εκδόσεις Πύρινος Κόσμος το βιβλίο-δοκίμιο «Η Μυστική Καμπαλά – Ο χάρτης της επανόδου».

Το 2009 σχεδιάζει με το σύζυγό της και το 2011, και παρά τη διαγνωσμένη κινητική της αναπηρία κατά 85%, ιδρύει την αστική μη κερδοσκοπική εταιρία πολυχώρος πολιτισμού «Διέλευσις», όπου συνενώνει τις κύριες ιδιότητες της δραστηριότητάς της: τον εθελοντισμό με την τέχνη, τη φιλοσοφία και τον πολιτισμό σε μια κοινή δραστηριότητα του πολυχώρου. Στον πολυχώρο «Διέλευσις» ανεβάζει με δική της δραματουργική επεξεργασία και σκηνοθεσία τα έργα:

  • «De profundis» του Όσκαρ Ουάιλντ σε μορφή δραματικού αναλογίου,
  • «Το Αιώνιο Θήλυ πέρα απ’ των τόπων και των χρόνων τα σύνορα», ένα αφιέρωμα-ύμνο μέσα από ορφικούς ύμνους, ομηρικά και παλαιοχριστιανικά κείμενα και στίχους βυζαντινής και νεοελληνικής ποίησης.
  • «Άραβες ποιητές». Παρουσίαση ποίησης σημαντικών Αράβων ποιητών με συνοδεία τελετουργικού στοιχείου και μουσικής των σούφι.
  • «Μητροκτονία». Μία περφόρμανς που αφορά το συμβολικό τέλος της μητροκτονίας στην Ηλέκτρα του Σοφοκλή.
  • «Έρως: Η ενθύμισις ενός διαλόγου». Μία συζήτηση πάνω στον έρωτα, εμπνευσμένη από τους διαλόγους Διοτίμα-Σωκράτη, μέσα από την Πολιτεία του Πλάτωνος.
  • «Οιδίπους: Από την άγνοια στην επίγνωση». Η τραγωδία Οιδίπους τύρανος του Σοφοκλή και Οιδίπους επί Κολωνώ, μέσα από έναν συνδυασμό κειμένων που αναδεικνύουν την ενότητα του μύθου και την συμβολική του διάσταση.
  • «Η Αγνή του Θεού» του John Pielmeier. Το έργο του σύγχρονου αμερικανού συγγραφέα, φέρνει στην επιφάνεια ερωτήματα που αφορούν την πίστη και την αμφιβολία.
  • «Κωμωδία μιας άλλης εποχής». Το γνωστό έργο του Αρμπούζωφ, παρουσιάζει την ιστορία ένός ζεύγους ώριμης ηλικίας, των οποίων η συνάντηση αναπτερώνει την ελπίδα για μία σχέση που δεν έχει να κάνει με τις συμβατικότητες του χρόνου.
  • «Άμλετ vs Τέλμα».  Το σημαντικότερο ίσως από τα έργα του William Shakespeare. Με μια μινιμαλιστική παρουσίαση, που όμως δεν θίγει την αρτιότητα της μυθοπλασίας, ο θεατής μπορεί να επικεντρωθεί στην ουσία του μύθου, χωρίς να αποσπάται από εξωτερικούς παράγοντες ή στοιχεία που απομακρύνουν από το βασικό νοηματικό του άξονα. Με τη βοήθεια του Άγγλου σαιξπηρολόγου Martin Lings και τις καίριες παρεμβάσεις του, το έργο εκτυλίσσεται σε μία παραλληλότητα παρουσίασής του και συγχρόνως ερμηνείας των βασικών αρχετύπων του μύθου.
  • «Joshua Immanuel» Είναι ένα έργο που εστιάζεται στη ζωή και τη διδασκαλία του Ιησού με κείμενα από το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο, από τους παπύρους της Ναγκ Χαμμαντί, όπως και λίγα αποσπάσματα από το έργο του Στυλιανού Αττεσλή «Τζόσουα Ιμμάνουελ», που συνέθεσε η σκηνοθέτις με ένα τρόπο ώστε να δημιουργηθεί ένα ενιαίο έργο, που κατέληξε να γίνει παράσταση.\
  • «Η ζωή είναι όνειρο» του Καλντερόν ντε λα Μπάρκα. Ένα γοητευτικό παραμύθι που πραγματεύεται τη σχέση του μοιραίου με τη δυνατότητα του ανθρώπου να ενεργεί μέσα σ’ αυτά τα πλαίσια με το αυτεξούσιό του, μ’ ένα τρόπο καταλυτικό.
  • «Γράμμα αγάπης» του Fernando Arrabal. Ένας θεατρικός μονόλογος βασισμένος στις τραυματικές εμπειρίες των παιδικών χρόνων του συγγραφέα στα χρόνια του Ισπανικού εμφυλίου, στη δολοφονία του πατέρα του και στη νοσηρή σχέση με τη μητέρα του, που χαράχτηκαν στην τρυφερή ψυχή του με ανεξίτηλο τρόπο, καθορίζοντας την υπόλοιπη ζωή του. Οι μνήμες των επώδυνων παιδικών χρόνων του, ξυπνούν και γίνονται αφορμή ο συγγραφέας να κάνει μια κατάθεση ψυχής.
  • «Γκάντι – Η Δύναμη της Ψυχής», στηριγμένο στην πλούσια βιβλιογραφία του μεγάλου αυτού ηγέτη και δασκάλου, σε δραματουργική προσαρμογή και σκηνοθεσία της Χρυσάνθης Κορνηλίου. Μία αφήγηση περιστατικών που σημάδεψαν τη ζωή του Γκάντι– του ανθρώπου που ακόμη και σήμερα εξακολουθεί να έχει παγκόσμια εμβέλεια και σεβασμό– μέσα από την οποία θα διαφανούν οι βασικές αρχές της διδασκαλίας του.
  • «Φάουστ». Το διαμάντι αυτό της παγκόσμιας δραματουργίας, έργο ζωής του Γκαίτε που ολοκληρώθηκε λίγο πριν το θάνατό του. Είναι ένα αφήγημα που διηγείται την τραγική ιστορία ενός σοφού μάγου, ο οποίος κλείνοντας συμφωνία με τον Μεφιστοφελή (διάβολο), προσπαθεί να εξαγοράσει με την ψυχή του όλες τις ανθρώπινες επιθυμίες που του υπόσχονται ευτυχία.
  • Επίσης σκηνοθέτησε τα έργα: «Σοράχ ο Μάγος» και «Πάρτυ με την Εύα» του Λεωνίδα Τσίπη και «Η φωνή της πεταλούδας» του Γρηγόρη Χαλιακόπουλου.