Παρακολούθησα απόψε την παράσταση.. Με συγκίνησε ιδιαίτερα.. Δυνατό κείμενο, εκπληκτικές ερμηνείες, ευρηματική σκηνοθεσία…! _ Δεληγιαννίδου Αναστασία
Θεατρική μέθεξη χτες βράδυ στον Πολυχώρο πολιτισμού «Διέλευσις» (Λέσβου 15, Κυψέλη): «Η ζωή είναι όνειρο», του κλασσικού βέβαια, αλλά μάλλον «παραμελημένου» ή και.. «ξεχασμένου» στον τόπο μας, σπουδαίου Ισπανού CalderondelaBarca (1600-1681). Μια παράσταση εκπληκτική, στημένη άριστα (στον περιορισμένο χώρο της «Διελεύσεως») υπό την σκηνοθετική καθοδήγηση της ξεχωριστής Χρυσάνθης Κορνηλίου και με ηθοποιούς διαλεκτούς, έναν προς έναν, που, αν μη τί άλλο, αναδεικνύουν με την ορθοφωνία τους τον λόγο του Calderon! Συνιστάται ανεπιφύλακτα! Γιατί πράγματι … «η ζωή είναι όνειρο»! Καλή Χρονιά, σε όλες κι όλους! _ Pavlos Pezaros
«Η ζωή είναι όνειρο»!! Ένα εξαιρετικό έργο, πλούσιο με εξαιρετικές Ερμηνείες!!! Συγχαρητήρια στους καλλιτέχνες!!! Αξίζει να το δεις.!! _ Katerina Smilepal
Και είναι και στη γειτονιά μου.. Μόνο καλά ακούω για αυτόν τον χώρο. Καλή χρονιά! _ PanayiotaKoutsouli
Πραγματικά εκπληκτική παράσταση! _ Ευτυχία Μαρία Ροδοπούλου
Το έργο είναι αριστούργημα..! Η Χρυσάνθη Κορνηλίου το προσέγγισε με δέος που σε διαπερνά… Είναι μια παράσταση υψηλής ποιότητας και αισθητικής που πρέπει να καταγραφεί στα θεατρικά χρονικά! _ Βαλεντίνη Λουρμπά
Μαγική παράσταση! Με μια πλειάδα εκλεκτών καλλιτεχνών σε μια ομαδική δημιουργία που όμοιά της δεν ξανάδα εκτός πεπατημένης και καθεστηκυίας θεατρικής τάξης.. Είχα διδαχτεί αυτό το κείμενο στο Πανεπιστήμιο, το είχα δώσει μάλιστα στις πρώτες εισαγωγικές του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών το μακρινό εκείνο 1990, αλλά χθες κατάλαβα για πρώτη φορά το μεγαλείο και τη μεταφυσική πλευρά του ηθικολόγου αλλά και ηθικοπλάστη συγγραφέα του Πέδρο Καλδερόν ντε λα Μπάρκα, ο οποίος πηγαίνοντας προς τα πίσω και πάρα πέρα τον μύθο του Οιδίποδα διαλογίζεται σκηνικώς για την τύχη και την κληρονομικότητα, για την «φύσιν» και την ιδιοσυγκρασίαν των ατόμων και πώς αυτές συμβάλλουν στη διαμόρφωση του ανθρώπινου χαρακτήρα. Από τις πλέον εμβαθείς κι εμβριθείς σκηνικές επιτεύξεις, αφού όχι μόνον η ορθή άσκηση της ελευθέρας βουλήσεως υπερβαίνει τα ορμέφυτα και καταστρατηγεί τις παραβατικές ή εγκληματικές παροτρύνσεις πουκληρονομεί ένας πρίγκιπας αλλά μέσα από «τω πάθει μάθος» ο κεντρικός πρωταγωνιστής και παρ’ ολίγον τραγικός ήρωας αποφεύγει την Κατά-στροφή και οδηγεί αυτή την τραγικωμωδία να έχει αίσιον τέλος. Στα ίχνη του Ευριπίδη, αλλά και του Ισπανού Σενέκα, ο αθάνατος Καλδερόν ντε λα Μπάρκα (1600-1681) φτιάχνει μία μεσαιωνική-αναγεννησιακή ηθολογία με έναν τόσο δεξιοτεχνικό τρόπο που αυτό το κείμενο αποκτά μια αξιοσημείωτη μέσα στους αιώνες διαχρονικότητα. Στην ανάδειξη βέβαια του έργου συνέβαλε αυτή η μαγική, η αξιοσημείωτη, η εξαιρετική παράσταση στον πολλά υποσχόμενο και θερμά φιλόξενο Πολυχώρο Διέλευσις, όπου καλούνται όλοι οι Έλληνες θεατράνθρωποι και καλλιτέχνες να τον πλαισιώσουν με την αγάπη και την εργατικότητα, την ανιδιοτέλεια και τους υψηλούς στόχους που του ταιριάζουν. Χειροκροτώ ανεπιφυλάκτως (μαζί με το ολόθερμο κοινό της χθεσινής παράστασης που απήλαυσα) τους γενναίους και γενναιόδωρους συντελεστές αυτής της αξιοσημείωτης παράστασης [..]
Για τους ηθοποιούς θα πω μόνον ότι εξεπλάγην από την τεχνική αρτιότητα, τη σωματικότητα και την εσωτερικότητα με την οποία ερμήνευσαν τους απαιτητικούς ρόλους τους, γιατί είναι υψηλή τέχνη να κάνεις «φτωχό θέατρο» με μόνα τα λίγα σκηνικά αντικείμενα requisites, λιγοστούς φωτισμούς και την τέχνη σου, όταν ο περιορισμένος χώρος δεν επιτρέπει καν την απρόσκοπτη κίνησή σου, ειδικά σε σκηνές συγκρούσεων. Οι καλοί ηθοποιοί απεδείχθησαν καλλιτέχνες με όραμα, αφού υλοποιώντας τη διδασκαλία της σκηνοθέτιδος Χρυσάνθης Κορνηλίου έστησαν ένα σύγχρονο θρησκευτικό δράμα του τύπου των autos sacramentales πού έγραφε με τόση ευρύνοια ο Ισπανός χειροτονημένος κληρικός κι έξοχος δραματουργός της Αυλής! Αναφέρω τα ονόματά τους ένα προς ένα (όπως είναι γραμμένα στο Δελτίο Τύπου) εις ένδειξιν τιμής κι ως πρότυπα προς μίμησιν: Τάσος Αντωνίου, Γιάννης Δαφνιωτίδης, Βίκυ Ευαγγέλου, Γιάννης Λαμπρόπουλος, Μαρία Μαλλούχου, Χάρις Συμεωνίδου, Πέτρος Τσαπαλιάρης. Ειδικά η πολύτροπη και πρωτεϊκή Χάρις Συμεωνίδου στον πολύμορφο και παρενδυτικό ρόλο της απατημένης και προδομένης ερωμένης που μεταμφιέζεται σε οπλισμένον άνδρα προκειμένου να υπερασπίσει την τιμήν της απέδειξε πως όταν ο ηθοποιός δεν τυποποιείται εξελίσσεται και διδάσκεται διαρκώς όχι μόνον πώς να συνεισφέρει στη μαγεία του θεάτρου αλλά και πώς ν’ αντέχουμε το ζεινμε έμφαση στο είναι κι αδιαφορώντας για την πομφολυγική προσκαιρότητα του φαίνεσθαι.
Τα συγχαρητήρια σε όλους (καλλιτέχνες και συνδημιουργούς θεατές) για τη μοναδική βραδιά που απήλαυσα χθες, προπαραμονή Χριστουγέννων του σωτηρίου (και κρισίμου) έτους 2018. Κι εκεί που έλεγα πως είχα βαρεθεί να βλέπω εις το θέατρο όλο τα ίδια και τα ίδια, ήρθαν αυτά τα ενθουσιώδη παιδιά και με απογείωσαν στον Πολυχώρο με το συμβολικό όνομα Έλευσις. Προσφέρω τον εαυτό μου να δώσω διαλέξεις και ό,τι άλλο μπορώ σε αυτόν τον ιερό σκοπό για τη δημιουργία μιας περιρρέουσας ατμόσφαιρας που αξίζει τον κόπο και τη φαιά ουσία να ζεις μέσα της και να αναπνέεις ολοκάθαρον αιθέρα! _ Κωνσταντίνος Μπούρας
Πρόκειται για μια σκηνοθεσία επικεντρωμένη στη δράση και το υψηλό δυναμικό των ερμηνευτών, η οποία περνά με ιδιαίτερα αριστοτεχνικό τρόπο όλα τα μηνύματα του έργου. Συνδυάζοντας στοιχεία παραμυθιού, παλιάς ιστορίας, πραγματικότητας και φαντασίας μαζί, κατορθώνει να δώσει σχήμα στο όνειρο και φτερά στη φαντασία μας. Κυρίως προάγει το ανθρώπινο ιδεώδες, την ελπίδα ότι ο άνθρωπος έχοντας ελεύθερη βούληση, μπορεί να επιλέξει τον δρόμο του καλού.
[…] Η σκηνοθέτις του έργου Χρυσάνθη Κορνηλίου, παίρνει ένα κλασικό έργο σε μετάφραση Νίκου Χατζόπουλου και στήνει με αυτό μια μεγαλειώδη παράσταση με κορυφαίες ερμηνείες, οι οποίες αρχικά μας μεταφέρουν νοερά στην ύπαιθρο και έπειτα στον πύργο-φυλακή και τα παλάτια της Πολωνίας. Η ροή της υπόθεσης και το χτίσιμο αυτής μαγνητίζει ευθύς εξαρχής, μια και το έργο μας είναι το δημιούργημα ενός κορυφαίου δραματουργού, που η ταλαντούχα μας δημιουργός το προσαρμόζει σε έναν μοντέρνο χώρο, δίνοντάς του μια άλλη προοπτική και απεικόνιση. Πρόκειται για μια σκηνοθεσία επικεντρωμένη στη δράση και το υψηλό δυναμικό των ερμηνευτών, η οποία περνά με ιδιαίτερα αριστοτεχνικό τρόπο όλα τα μηνύματα του έργου. Μηνύματα που ανήκουν και αγγίζουν ακόμα και τη σημερινή εποχή, όπου ο σύγχρονος άνθρωπος, βαλλόμενος από πολλά μέτωπα, εύκολα μπορεί να ακολουθήσει το δρόμο του μίσους και της εκδίκησης.. _ Αγγελική Μπάτσου
Κριτικές στο Αθηνόραμα ➜ @athinorama.gr
Άλλη μια παράσταση-μυσταγωγία της Χρυσάνθης Κορνηλίου. Δύσκολα και πυκνά νοήματα όμορφες ερμηνείες ατμοσφαιρική σκηνοθεσία ωραία μηνύματα. Παλιά όσο και σημερινή. Αφιερωμένη σ’ αυτο το μεγάλο θηρίο τον άνθρωπο και στην εξημέρωση του. _ Λένα